Oddział Pediatryczny

Ordynator:

lek. med. ALEKSANDER KRASNOW

Specjalista pediatrii

 

Zespół lekarzy:

Jacek Strauss
specjalista pediatrii

Wojciech Grabosz
specjalista pediatrii

Paulina Twardowska
specjalista pediatrii

Monika Bujnowska
specjalista pediatrii

Agnieszka Borna
specjalista pediatrii

Brygida Pawelczyk
specjalista pediatrii

Małgorzata Hazuka
specjalista pediatrii

Marta Kobielak
specjalista pediatrii

Pielęgniarka oddziałowa:

Agnieszka Szymańska

Dyżurka pielęgniarska tel. 58 690 43 24

Sekretariat Oddziału  tel. 58 690 43 23

Dyżurka lekarska tel. 58 690 43 52


13-łóżkowy, komfortowy Oddział Pediatryczny mieści się na III piętrze budynku szpitala. Na pacjentów i ich opiekunów czeka jedenaście sal 1-osobowych, w tym jedna sala intensywnego nadzoru i jedna 2-osobowa. Każda z sal wyposażona jest w węzeł sanitarny z prysznicem. Sale objęte są monitoringiem wizyjnym a nad bezpieczeństwem pacjentów – oprócz rodzica – czuwa wykwalifikowany i przyjazny personel medyczny. Mali pacjenci korzystać mogą z kolorowego pokoju zabaw, co minimalizuje ich stres wynikający z hospitalizacji.

Czas pobytu dziecka na Oddziale ograniczamy do niezbędnego minimum. Jako zespół specjalistów dokładamy wszelkich starań do jak najszybszego zdiagnozowania pacjenta i wdrożenia celowanego leczenia, po to, aby poprawić jego stan kliniczny i zapewnić mu całkowite wyzdrowienie lub możliwość kontynuowania leczenia w warunkach domowych.

Na Oddział przyjmujemy pacjentów 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, w następujących trybach:
PILNYM – ze skierowaniem z POZ, NOCH, Ratownictwa Medycznego,
NAGŁYM – z zagrożeniem zdrowia i/lub życia – bez skierowania.

 

Na Oddziale zapewniamy diagnostykę i leczenie pacjentów od okresu noworodkowego do 18 roku życia.

Diagnozujemy i leczymy choroby:
– układu oddechowego (m.in. zapalenie zatok obocznych nosa, ostre zapalenie krtani, zapalenie oskrzeli, zapalenie oskrzelików, zapalenie płuc, zaostrzenie astmy oskrzelowej),
– układu krążenia (m.in. ból w klatce piersiowej, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze),
– układu pokarmowego (m.in. ból brzucha, zapalenie węzłów chłonnych śródbrzusza, alergię pokarmową, ostrą i przewlekłą biegunkę),
– układu moczowego (m.in. zakażenie dróg moczowych, moczenie nocne),
– układu nerwowego (m.in. zaburzenie napięcia mięśniowego, stan po zaburzeniu przytomności, padaczkę),
– powłok skórnych (m.in. atopowe zapalenie skóry, alergie kontaktowe),
– zakaźne wieku dziecięcego (m.in. szkarlatynę, ospę wietrzną, mononukleozę zakaźną).

W ramach współpracy z Pracownią Diagnostyki Obrazowej i Ultrasonograficznej istnieje możliwość badania TK, RTG, USG.
Pacjentów naszego Oddziału konsultują lekarze specjaliści laryngolog, neurolog, kardiolog oraz psycholog.

 Chirurgiczne leczenie pacjentów w stanach nagłych odbywa się na podstawie kwalifikacji w warunkach Szpitalnej Izby Przyjęć przez lekarzy pełniących całodobowe dyżury.

CO NALEŻY SKOMPLETOWAĆ PRZED PRZYJAZDEM DO SZPITALA?

PESEL dziecka, skierowanie do szpitala, karty informacyjne z wcześniejszych hospitalizacji, informacje o alergiach (m.in. na leki, pokarmy) oraz o dotychczas przyjmowanych lekach – to pozwoli na szybsze i sprawne zebranie wywiadu i krótszy pobyt w izbie przyjęć.
Jeżeli pacjent przybył z UE, powinien przedstawić dokument (EHIC) potwierdzający uprawnienia do świadczeń finansowanych ze środków NFZ w Polsce.

Warto spakować dziecku ulubioną zabawkę lub przytulankę, książeczkę, piżamę, ubrania na zmianę, niezbędne przedmioty do higieny (m.in. pastę do zębów, szczoteczkę, ręcznik, kosmetyki odpowiednie dla dziecka stosowane w domu, dla niemowlęcia zapas pieluch).

JAK PRZYGOTOWAĆ DZIECKO NA POBYT W SZPITALU?

Bardzo ważne jest, aby rodzice podczas rozmów i zabaw oswoili dziecko z myślą o możliwym pobycie w szpitalu. W prostych słowach należy wyjaśnić dziecku, co będzie się działo podczas hospitalizacji. Nie należy dziecku obiecywać szybkiego powrotu do domu. Najlepiej wyjaśnić mu, że powrót będzie możliwy, gdy tylko leczenie w szpitalu nie będzie konieczne, często bowiem dalsze leczenie może być kontynuowane w domu.

Dzieci, w naturalny sposób, w obawie przed nieznanym reagują płaczem. Najważniejsze więc, by rodzice byli opanowani. Okazywali dziecku ciepło i troskę, nie zaś własny niepokój, lęk i strach. Dziecko, obserwując spokojnego rodzica, samo będzie spokojniejsze, co przyspieszy jego zdrowienie.